Welkom in Nieuw Zeeland!

Na een prettige vlucht vanuit Fiji hadden we ons voor Nieuw Zeeland op het ergste voorbereid. Veel regen en koude nachten. Tenminste dat hadden we gehoord van de mensen die er net vandaan kwamen. Bij aankomst in Auckland werden we echter verwelkomt door een lekker zonnetje en de jassen konden uitblijven. Op naar het hostel!
De eerste twee dagen zouden we in Auckland blijven om op zoek te gaan naar een geschikte camper waar we voor een week of 5 mee rond konden reizen. Dus een paar aanvragen gedaan via internet bij verschillende camper maatschappijen en lekker de stad in gegaan om Auckland te verkennen. Ons hostel lag in een hele leuke buurt met veel restaurantjes en leuke winkeltjes. Hadden we weer goed uitgezocht!
We hadden dus gehoord dat het in Nieuw Zeeland qua weer nogal eens tegen zou kunnen vallen en ons eerste doel was regenkleding en een pyjama! Missie geslaagd en na een hapje eten weer terug naar het hostel om te kijken of we al respons hadden op onze camper aanvragen. Nope! Alles vol voor de komende periode. Balen! Uiteindelijk hebben we vier nachten in Auckland moeten blijven voordat we er een gevonden hadden! Maar wat een leuke! Een echte Kiwi camper. We konden er in rijden, slapen en koken. Meer heb je toch niet nodig? Dus boodschappen doen, weer 3 uren! Op een of andere manier zijn we gek op boodschappen doen! (Waar zou dat toch vandaan komen?)
Klaar om de rest van het land te verkennen!

Nieuw Zeeland is ongeveer acht keer zo groot als Nederland en er wonen maar 4,1 miljoen mensen. Je kan je wel voorstellen hoe rustig het hier is. Behalve in Auckland dan! We wilden eerst het noorden van het noorder eiland verkennen en bij vertrek uit Auckland hebben we eerst twee uren in de file gestaan! En ja het regende.....

Toen we eindelijk de stad uit konden rijden snapten we echter gelijk waarom iedereen die in Nieuw Zeeland geweest is zo laaiend enthousiast is over dit land! Wat een beauty! Laten we het beschrijven als teletubbieland. Groene heuvels met schaapjes, konijntjes en witte bloemetjes. De eerste dag hebben we een tour met een boot gedaan om dolfijnen te bekijken! Het was echt geweldig! Die beestjes spelen gewoon met de boot, ze zwemmen ervoor en eronder door. Ze geven echt een showtje weg. Twee dagen hebben we doorgebracht in het noorden en toen zijn we de Coromandel peninsula gaan ontdekken. Dit is een schiereiland twee uur rijden van Auckland en een zeer populaire weekend bestemming voor de mensen uit de grote stad. Het weer was prachtig en we hebben hier op een camping gestaan bij het strand. 's Ochtends om 5 uur zijn we uit onze camper gekropen om de zon te zien opkomen. Prachtig gezicht.
Omdat we als zo vroeg op waren vetrokken we mooi op tijd naar Hotwater-beach. Dit is een strand waar nog lava onder zit dankzij oude vulkanische activiteiten en het grondwater onder het strand word hierdoor opgewarmd. Het is een enorme toeristische attractie, maar gelukkig waren we er mooi vroeg en was het nog lekker rustig op het strand. Dus schepje gehuurd, bikini en zwembroek aan en graven maar! Het was echt zo grappig! Je moet wel zorgen dat je op de juiste plaats graaft, want op het ene punt is het water gloeiend heet en vijf centimeter verder is het water ijskoud. De kunst is dus om het koude en het warme water te verbinden en zo een comfortabel badje voor jezelf te creëren. Edwin was aan het graven en Chris had de niet geheel onbelangrijke taak gekregen om foto's te maken. Uiteindelijk hadden we het perfecte poeltje en heerlijk een uur genoten van ons welverdiende warme bad!

Toen we er klaar mee waren was het strand volgelopen met mensen en iedereen was als een stel Duitsers bij de Noordzee aan het graven. Echt een hilarisch gezicht!
Na een lange dag om de Coromandal Peninsuala, we gingen ook nog naar de Cathederal Coves, was het tijd om verder te reizen naar Waitomo. Op het eerste gezicht is er niets speciaals aan deze omgeving. Heuvels, groen, tja Teletubieland. Maar schijn bedriegt. Dit gebied zit vol met ondergrondse grotten . Edwin heeft hier op een rubberen band om zijn kont door de grotten zitten dobberen. Gloeiwormpjes bekijken. Nee, niks voor Chris met haar claustrofobische trekjes.
De volgende dag op naar Rotorua! Het welbekende naar rotte eieren stinkende dorpje. Rotorua ligt midden in een thermisch actief gebied. De rook komt uit de grond die de enorme stank in de omgeving veroorzaakt. We hebben zo'n thermaal gebied bezocht en het is echt heel apart. Borrelende meertjes in de meest uiteenlopende kleuren. Knalgeel, blauw, groen. Ze noemen het ook wel het schilderspalet. Er is ook een actieve geiser waar ze een keer per dag zeep in gooien om hem te heet water te laten spuiten.
We hebben ook nog een beekje bezocht genaamd: Kerosine creek. Deze attractie is gratis, dus als lowbudget backpacker moet je deze dingen natuurlijk gaan bekijken. Het leuke aan dit beekje is dat het door de thermale activiteit ongeveer 38 graden is en een warm bad tijdens onze reis schaars is, dus de ideale mogelijkheid om even een halfuurtje in te relaxen. Er kleeft wel één nadeeltje aan...... Je stinkt daarna zelf ook naar rot eitje!! Getverdemme! Die avond dus maar een camping met een warme douche opgezocht!

Volgende bestemming: Taupo en tongariro National park!
Taupo heeft het grootste meer van Nieuw Zeeland en de omgeving is wederom prachtig! (Ja mensen dat woord zullen we nog veel gebruiken!) Enorme watervallen met het helderste blauwe water!
In Tongariro National park wilden we de Tongariro crossing gaan doen. Dit is een hike van een hele dag en schijnt een van de spectaculairste van NZ te zijn. Helaas was het in het park mistig en het regende, dus helaas....
We hebben besloten om het noorder eiland achter ons te laten en de ferry genomen naar het zuider eiland. Hier hebben we ook onze reistactiek aangepast: geen vaste route volgen, maar gewoon het mooie weer! Ons tropische kleurtje begon alweer wat te vervagen en daar baalden we behoorlijk van! Sowieso is alles mooier als het zonnetje schijnt dus op naar Blenheim! Een gebied met grote wijngaarden. Helemaal ons ding! Het zonnetje scheen, dus fietsen gehuurd, helmpje op (is verplicht bah) en proeven maar! Om de paar kilometer was een grote wijngaard waar we ongeveer (gratis!) 5 soorten wijn mochten proeven. Heerlijk, maar je voelt hem natuurlijk al aankomen! Uitspugen vind dit stel maar vies, dus lekker doorslikken, zeggen dat je alles heerlijk vind, niks kopen en weer die mountainbike op! Na drie keer proeven voelden we het toch al aardig in die beine! Eerst maar even lunchen met natuurlijk een heerlijk glaasje rosé! Geen slim plan, want we waren nog niet eens op een kwart! Niet zeuren! Op naar de volgende! Het is allemaal gratis! Uiteindelijk zijn we aan het eind van de dag met de laatste 10 kilometer tegenwind, helemaal kapot, maar ontzettend voldaan en een dikke fles wijn in de fietstas weer heelhuids bij onze camper aangekomen. Heerlijk dagje!
We keken erg uit naar het Abel Tasman National Park. En guess what! Het is daar mooi weer! Onze volgende bestemming stond dus vast! Het is best een pittig stukje rijden, dus onderweg zijn we in Nelson gestopt bij een leuke camping. Hier hebben voor het eerst kennis gemaakt met de enig plaag van onze reis: Sand Flies (Zangvliegjes)! Het zonnetje scheen heerlijk en we zitten lekker buiten in bikini/zwembroek met een boekje op schoot, koud biertje erbij! Wat een leven! En daar kwamen ze.... Met honderden tegelijk! Eerst dachten we dat het een soort uit de kluiten gewassen fruitvliegjes waren totdat ze begonnen te prikken. Zeer dat het doet! En bloeden! Die kleine krengen!
Maar even opzoeken op het internet wat het voor beesten zijn! Even kort en krachtig: Ze drinken bloed net als een muskito (neef), je krijgt er een bult van net als van een muskito en deze bulten jeuken als een gek net als bij een muskito! En een groter nadeel bij deze mormels! De jeuk is ongeveer 20 keer erger als bij een muskito en de jeuk blijft ongeveer twee weken aan!!! Wat een ellende! Maar goed, we proberen ons humeur er niet door te laten verpesten. We gaan naar het Abel Tasman Park! Onze camping in Kaiteriteri lag aan het strand, dus achterklep van onze bus open en uitzicht op zee! (Er was iets mis met het internet op deze camping en we konden gratis downloaden! Gelijk alle films van Lord of the Rings maar even binnengehaald, want die moet je toch zeker even zien als je in Nieuw Zeeland bent waar de film is opgenomen.)We hebben een kayak tour geboekt en hebben een hele dag langs het park gekayakt. Mooi baaien, parelwitte stranden en zeehondjes die om je bootje komen zwemmen. Zo geweldig! We besloten om hier nog maar een paar dagen te blijven. De volgende dag hebben we gewandeld door het park zelf. Ja het Abel Tasman park voldeed zeker aan onze verwachtingen!

We hadden zo nog een week in Kaiteriteri kunnen doorbrengen, maar het werd tijd om onze volgende bestemming te plannen. We wilden tenslotte nog meer van het eiland bekijken. Het werd het oosten van het eiland, een plekje genaamd Kaikoura. De weg er naartoe was weer adembenemend mooi! Kaikoura staat bekend om de walvis tours en het zonnetje lachte ons weer toe, dus een boottour geboekt om de bekende spermwales (= potvissen)te spotten. Na een uur een voorlichting te hebben gehad over veiligheid en wat te doen bij zeeziekte waren we al beroerd voor we nog maar één voet aan boord hadden gezet. (De Nieuw Zeelanders zijn erg gefixeerd op het voorlichten van hun gasten. De voorlichting duurt meestal nog langer dan het tripje zelf. Ontzettend overdreven vinden wij, maar ja... alles voor de veiligheid!)
De trip was fantastisch! Er geldt normaal een regel dat je 80 % van je geld terugkrijgt als er geen walvissen gespot worden, dus het is nog maar afwachten of je er überhaupt één ziet. Nou wij hadden enorme mazzel en zagen er acht!!! En wat een enorme beesten zijn dat! Echt zo indrukwekkend! Helemaal in euforische stemming ging de boot weer richting het land om nog eventuele dolfijnen of zeehonden te spotten (dat ding ging me toch te keer!) De bemanning begon op een gegeven moment wat lacherig te doen dat ze nog een verassing voor ons hadden. Nou zeehonden en dolfijnen hadden we al gezien, dus erg opgewonden werden we er niet van. Tot ze opeens zeiden dat ze orka's gespot hadden! Ja dat was wel het toefje op de taart! 5 orka's inclusief een moeder met een baby'tje! Wederom een geslaagde dag! Kaikoura beviel ons goed en we zijn lekker een nachtje langer gebleven voordat we naar Lake Tekapo vertrokken.

Lake Tekapo heeft het mooiste blauwe water dat we ooit gezien hebben. Als je door een vallei op het dorpje afrijdt doemt ineens het meer voor je op en je schrikt bijna gewoon van de turqouise blauwe kleur die het meer heeft! Helaas zie je dat op de foto's niet, maar geloof ons, als de zon erop schijnt doet het bijna pijn aan je ogen! Hier hebben we overdag lekker gerelaxt en 's nacht een sterrentour gedaan aangezien de hemel hier het meest helder is van heel Nieuw Zeeland.
Na een nachtje in het mooie plaatsje Wanaka was het tijd voor wat actie! En actie kun je overal vinden in Nieuw Zeeland, maar Queenstown is wel echt de place to be voor bungeejumpen, parachutespringen, wild waterraften, jetboaten en noem maar op! De eerste dag hebben we gewildwaterraft. Met een 8 persoonsrubberboot zo'n 16 kilometer een rivier af. Onderweg heb je een waanzinnig uitzicht en kom je watervalletjes tegen waar je met je bootje van afgaat! Erg spannend en we hebben enorm gelachen! We zaten bij twee Amerikaanse homostelletjes van rond de 40 jaar in de boot en deze nodigden ons na het raften uit om bij hun in de camper wat te gaan drinken. Ja gezellig! Het werd een hilarische avond. Net een stel een pubers. De ene wilde ons muziek laten horen de andere de serie 'little britain' we hebben een hoop foto's gezien van hun Halloween outfits. Al met al een gezellige avond met een hoop drank. Edwin heeft na deze avond bijna zijn vinger verloren omdat hij zijn vinger tussen een liggend kastje had zitten terwijl hij er zelf op ging zitten. Tja drank maakt meer... nou ja laat maar. Gewoon stom. Omdat dit gezellige stelletje homo's de volgende dag weer naar Sydney vloog werden wij 's ochtends wakker en vonden wij een tas met Corona's voor onze deur. En bedankt!

Die dag had Edwin gepland om zijn eerste bungy jump te gaan maken. 'Als ik het doe moet het wel een goeie zijn!' Zo gezegd zo gedaan. Na 45 minuten met een bus naar een ravijn te rijden werd opeens duidelijk wat 134 meter in diepte springen nu relatief voor het menselijk oog betekend. Das best diep, slik. Op hyves staat een filmpje van de jump. Wat een brul en wat een ervaring rijker. Wederom een leuke dag in Queenstown. Althans voor Edwin. Christy is in het centrum (wat niet zo groot is) naar de kapper geweest en opzoek gegaan naar leuke winkels met normale prijzen. Winkels zijn er wel maar niet in de eerder genoemde combi.
Wat het leuke is aan spannende activiteiten, is dat je het samen met andere doet. Dat schept direct een band. Want je zit samen in dezelfde situatie. Zo ontmoette Edwin twee jongens bij de Bungy. Eddy uit Utreg en David uit Amerika. Deze jongens waren echt aan het backpacken. Liften en gratis camperen met een tent. Bekommerd dat wij waren over deze twee relaxte gasten hebben wij ze een gratis douche aangeboden op onze camping. (Koste ons ook niks, maar toch) Die middag hebben we gezellig verhalen uitgewisseld onder het genot van de Corona's, die we die ochtend voor onze deur hadden vonden. Omdat we nog niet klaar waren met verhalen uitwisselen maar wel honger kregen, besloten we die avond in The World Bar weer te meeten. In the World Bar hebben ze van negen tot tien een happy hour. 2 Theepotten met cocktails voor 15 dollar (7,5 EUR). Das niet gek. Althans de prijs, want we moesten wel even wennen aan het idee om uit een theepot zoete cocktails te lurken. Wijs dat we waren besloten we niet al te dronken (opnieuw) en te laat naar huis te gaan. De weersvoorspelling voor Milford Sound was namelijk zonnig. Dat gebeurd niet vaak hebben wij ons laten vertellen dus met gepaste haast gingen wij weer kilometers vreten en vertrokken naar Milford Sound. Dit ligt in het Fiordland National Park wat ongeveer qua grootte de helft van Nederland is. Dit ongerepte natuurgebied wat op de werelderfgoed lijst staat is een overgang van de bergen naar de zee. Zoals de naam al een beetje verklapt zijn hier allemaal fiorden en de Milford Sound is daar één van.
Als tussenstop voor de Milford Sound verbeleven we een nachtje in Te Anau. Nog steeds 130KM verwijderd van Milford Sound maar het dichtstbijzijnde dorpje. Hier kwamen we voor de zoveelste keer De ANWB enclave tegen. Korte uitleg; een paar groepen senioren zijn met ANWB kamperreizen door NZ aan het tukken. Iedereen is gepensioneerd en spreekt niet zo goed Engels als onze generatie. Daytrips en campings zijn voor ze geboekt. Kortom niets voor ons maar perfect voor deze groep. Toen wij onze camper op ons plaatsje neer gingen zetten werd het ons overduidelijk dat we midden in de enclave zaten. Gezellig hoor. We zaten gezellig op onze stoeltjes met een glaasje wijn (Die we in Blennheim hadden gekocht) te babbelen met onze buren over ieder onderwerp wat we maar konden bedenken. Veel Nederlanders die we tegen kwamen vonden het maar vervelend dat ze de ANWB enclave tegenkwamen 'Ben je eindelijk uit Nederland kom je ze nog allemaal tegen!'. Wij vonden het maar wat gezellig om met Nederlanders te kletsen en natuurlijk te klagen.
De volgende ochtend om 6 uur, ('s ochtends ja), reden we naar de Milford Sound. De weg er naar toe was prachtig. Bergtoppen bedekt met sneeuw, en omdat de sneeuw aan het smelten was waren er overal langs de bergen watervallen. We hebben de hele dag in Milford Sound gekayakt. Wat is het daar mooi! 's Middags begint het daar altijd hard te waaien. Na een barre tocht tegen de wind in werden we beloond. We hebben een groot zeil opgezet en zijn met 4 kayak's tegen elkaar aan terug gezeild. Perfect!

Diezelfde middag zijn we toch nog maar door gereden naar Dunedin. Dit ligt aan de oostkust en is nog een kilometertje of 400 van Milford Sound. Edwin had de gang er dus ook lekker inzitten. In een niets zeggend plaatsje reden we net iets te hard. 80 waar je 50 mocht. We zagen de politie net iets te laat. De politie ons niet. Met de zwaailichten aan en verder weinig auto's op de weg was het wel overduidelijk dat hij toch echt ons moest hebben. De politieagent kwam naast onze camper staan. Edwin deed het raampje een stukje open. 'G'day sir! How's your holiday?' was het eerste wat de beste man zei. Dit kan nooit erg worden dachten we. En inderdaad, we kregen een boete van 120 dollar met de tip dat we niet hoefden te gaan betalen omdat we toch NZ in 2 weken zouden verlaten. Doet geen één toerist. En bedankt voor de tip!De volgende ochtend kregen we als nog onze straf. Een lekke band. 2 uren later was deze alweer gemaakt met een plug en we vroegen de monteur: Kost dat? Zero my friends... Opnieuw bedankt! Dunedin was verder niet echt spannend. Het centrum stelde weinig voor. We hebben ons wel weer verbaast om de mooie omgeving. Maar Edwin had weer een adrenaline shot nodig... Dan maar weer naar Queenstown. 't Is er ook mooi weer zo te zien.
Terug in actionpacked Queenstown en de laatste kans om met goed weer te kunnen skydiven. Het moest er nu maar van komen. Vanaf een hoogte van 15.000 voet uit het vliegtuigje springen om vervolgens 60 seconden met 200 KM per uur naar beneden te vallen. Zie filmpje http://www.youtube.com/watch?v=72Nms8981K0 Wat een gevoel. Dit was wel alleen voor Edwin bestemd want Chris zag hier opnieuw de lol niet van in. Ben niet gek!

De voorspellingen voor de Westcoast waren slecht. Regen, regen en nog eens water. Maar als we de westkust nog wilden zien met de gletsjers en wegen langs bergen en kust dan moesten we nu wel gaan. Tja ons plannetje om het goede weer te volgen had ons heel erg bevallen. Helaas als je een nog maar één week hebt te gaan werkt dat plan iets minder. Met stromende regen gingen we door de bergpas. Wat een belevenis, overstromingen, watervallen, kolkende rivieren tja dat heeft dan ook wel weer wat. De westcoast was heel mooi. Vast nog veel mooier met lekker weer. Maar we klagen niet! Maar 5 dagen regen in 6 weken Nieuw Zeeland! Dat is geloof ik wel een record!

Onze tijd in Nieuw Zeeland zat er bijna op. Onze geliefde campertje moesten we met pijn in ons hart inleveren en we verbleven nog 4 nachten in Christchurch. We zaten in een prima hostel (Old Country House) met een grasveldje in de tuin. Na één dag hadden we het centrum van Christchurch al bekeken . Gelukkig is een tuin en lekker weer altijd een goede combinatie bij ons. We hebben het dan ook prima volgehouden om lekker drie dagen in de tuin rond te hangen.
We zijn nu alweer drie dagen in Sydney bij Fred en Chantal (vrienden uit Nederland die hier afgelopen januari zijn gaan wonen)! Echt geweldig om hun weer te zien! Ze hebben een prachtig appartement op 100 meter van het strand! Morgen komen klaas en Ulrik hier ook en gaan we met zijn zessen kerst en oud en nieuw vieren. Wat een gezelligheid!
Begin januari vliegen we dan naar Brisbane om met Nynke en Rutger te gaan reizen. We gaan ons zeker vermaken in Australië!
Fijne kerstdagen voor iedereen. Liefs Ed en Chris!