Alweer een maand in Australië erop zitten. Wat vliegt de tijd! Na drie super leuke maanden met zijn tweeën werden we voor het eerst weer omringt door vrienden en vriendinnen. 19 december kwamen we aan op het vliegveld in Sydney waar Fred en Chantal ons zouden opwachten. Het was al bijna een jaar geleden dat we afscheid van ze hadden genomen. Even voor de duidelijkheid: Fred en Chantal zijn vrienden uit Nederland die vorig jaar januari naar Australië zijn geëmigreerd en nu in Sydney wonen. Een beetje nerveus stapten we uit het vliegtuig, want ja... voor het eerst weer bekenden zien na zo'n lange tijd is toch wel een beetje spannend. Toen we de aankomsthal inliepen was er echter geen spoor van Fred en Chantal. Hmmm en nu....? Geen telefoonnummer, geen adres..... Maar de slogan van Australie is ‘no worries' (geen zorgen). Dus lekker buiten in het zonnetje gaan zitten en maar eens even rustig bedenken wat te doen. Even naar binnen om te kijken of ze er toch echt niet staan. Maar weer naar buiten en toch maar weer es naar binnen. En ja hoor daar kwamen ze de trap af! Zelf waren ze net een paar daagjes met Klaas en Ulrik (vrienden die ook 4 weken in Australië zijn om vakantie te vieren) naar de whitsundays geweest en hun vlucht kwam tegelijk met die van ons aan. Het was zo leuk om ze weer te zien en ze zijn echt geen spat veranderd! Nou ja, een beetje bruiner dan. Ze wonen fantastisch in Sydney. In Coogee een buitenwijk op zo'n 100 meter van het strand! Dit zou de komende twee weken ook een beetje ons huisje zijn. Nou ik kan je vertellen dat is niet verkeerd!

Rond kerst en oud en nieuw zijn er in Sydney geen hotels of hostels meer beschikbaar en de prijzen rijzen de pan uit. En hier zaten we ook nog eens eerste rang!
Chantal en Fred moesten overdag gewoon werken. Chantal is manager bij een backpackers reisbureau en Fred is Personal Fitness Trainer geworden na een studie te volgen in Australië. Zij leven daar en wij zijn op vakantie, dan heb je dat. Wij zijn heerlijk een aantal dagen de stad wezen verkennen. Sydney is een echte mega wereldstad met meer dan vier miljoen inwoners, maar door het heerlijke klimaat en de relaxte mensen komt de stad helemaal niet zo over. De harbour bridge en het opera house zijn echt heel indrukwekkend, net als de botanische tuinen waar in de bomen duizenden enorme vleermuizen hangen. Er zijn gezellige cafeetjes, mooie gebouwen en restaurantjes waar je heerlijk kunt eten. Genoeg te doen dus. We hebben een mooie wandeling langs de kust gemaakt en natuurlijk een paar dagen op het strand gelegen.

De dag voor kerst kwamen Klaas en Ulrik terug van hun trip langs de oostkust. Omdat Fred en Chantal moesten werken, hebben wij ze opgehaald van het vliegveld. Net alsof je elkaar een week daarvoor nog hebt gezien. Heel gek!
Eerste kerstdag had Chantal kaarten geregeld voor een festival op Bondi Beach. The place to be voor backpackers en zonaanbidders. Het weer was niet helemaal geweldig, maar met een lekker muziekje uit de speakers en een biertje in de hand vermaken wij ons wel! Hier kwamen we ook de twee gezellige dames uit Den Haag weer tegen die we hadden ontmoet in Fiji. Helaas begon het rond zessen wel heel hard te regenen, we zagen er inmiddels uit als 6 verzopen katjes dus zijn we maar naar huis gegaan. Thuis hebben we zelf nog een feestje gebouwd en zo toch nog een geslaagde kerst gehad. Hoe kon het ook anders met zijn zessen in Sydney!
De dagen na kerst bleef het weer erg wisselvallig en hebben we ons thuis vermaakt met spelletjes spelen en filmpjes kijken. Ook wel eens lekker. Kussens op de grond, dekentjes erbij en volledig in de chillstand. Fred had nu ook vakantie helaas kon Chantal logischerwijs geen vakantie nemen in de drukste periode van het jaar voor haar werk. Gelukkig waren we iedere avond met zijn zessen.
Na het weekend klaarde het weer gelukkig weer op en hebben we nog heerlijk op het strand kunnen liggen. Ook zijn we een dagje naar de Blue Mountains geweest. Een schitterend National park op zo'n 1,5 uur rijden van Sydney met fantastische uitzichten.

Time flies when you're having fun. En zo was het alweer 31 december. Onvoorstelbaar als je erbij nadenkt dat we alweer drie en halve maand onderweg zijn, duizenden kilometers hebben gereisd, zoveel mooie dingen hebben gezien en nieuwe mensen hebben ontmoet. Het is dan alweer bijna 2010 en we zitten aan de andere kant van de wereld op het zuidelijk halfrond waar geen sneeuw of kou te bekennen is! Bizar gewoon!
31 december zijn we extra vroeg op gestaan met een picknickmand vol broodjes, beleg en lekkere dingetjes om naar de stad te vertrekken. Oud en nieuw in Sydney moet je vieren met uitzicht op de harbour bridge en zo denken ongeveer een miljoen andere mensen er ook over. Je moet dus zorgen dat je vroeg in het centrum bent om een goed plaatsje te bemachtigen. Onze keuze was gevallen op de botanical gardens, waar zo'n 20 duizend mensen in kunnen. Op tijd aanwezig zijn dus anders kom je er niet meer in. 10 uur 's ochtends gaan de hekken open en om half tien kwamen we aan om er achter te komen dat er zo'n 4000 mensen voor ons waren die allemaal al in de rij stonden. Dat kunnen de Australiërs trouwens perfect! In de rij staan. In Nederland was het een totale chaos geweest met dranghekken enzovoort, maar hier had iedereen zich keurig in een hele lange slinger opgesteld. Ongelooflijk! (bij de bus staan ze trouwens ook keurig in een rijtje achter elkaar)

Aansluiten dus en na zo'n drie uren wachten waren we binnen. We waren toch nog ruim op tijd en we konden een mooi plaatsje bemachtigen met uitzicht op de brug. Nu begon het echte wachten, nog elf uren tot het vuurwerkspektakel. Kleedjes op de grond, klapstoeltjes erbij, picknicken, spelletjes spelen af en toe even een knippertje maken en voor we het wisten was het twaalf uur! Gelukkig Nieuwjaar! En wat geweldig! De show duurde wel 20 minuten en was echt fantastisch. Ook grappig dat het over de hele wereld wordt uitgezonden, want om half één hadden we al de eerste smsjes uit Nederland.
Na deze lange dag besloten we na twaalven om rustig aan terug te keren naar huis. Weer gedacht dat het een enorme chaos zou worden, maar opnieuw was alles tot in de puntjes geregeld en om half twee waren we weer veilig thuis. Nog even gezellig een biertje drinken, even slapen en de volgende dag weer fris en fruitig op om het nieuwe jaar in te feesten. Chantal kon weer kaartjes regelen voor een festival (Space Ibiza) en met het zonnetje op onze bol stonden we 's middags alweer heerlijk te dansen en lol te maken met zijn allen. Wat een begin van 2010!
2 Januari hebben we lekker uitgerust en na het afscheid van Klaas, Ulrik, Fred en Chantal vlogen we drie januari naar Brisbane.
In Brisbane zouden we Nynke en Rutger ontmoeten. Dat zijn vrienden van ons uit Nederland en we zouden twee weken samen reizen van Brisbane naar Sydney. Ook weer zo leuk om elkaar na zo'n lange tijd te zien en toch is het na vijf minuten of je nooit weg bent geweest!

De eerste nacht hebben we samen in een mega appartement geslapen en de volgende dag konden we ons huisje op wielen voor de komende twee weken ophalen. Een Jucy, wat een hilarisch ding! Een felgroene auto met een paarse skibox erop. In de auto konden twee slapen en als je de skibox openvouwde ontstond er nog een tweepersoonsbed. Als je de achterklep opendeed had je een klein keukentje. Ideaal voor 4 personen, mits het mooi weer is! Nu zaten we hartje zomer in Australië dus dat zit wel goed denk je dan. Not! De tweede dag regende het, dus lekker op elkaar binnen zitten. Lekker knus! Gelukkig hebben we het de overige dagen zo goed als droog gehouden en bij regen gingen we gezellig bij de overdekte bbqs zitten. Onze eerste bestemming was Noosa National park. Hier hebben we een klein bootje gehuurd en lekker gezwommen en gevaren. Ook zijn we naar the Australian Zoo geweest. Dit is de dierentuin van Steve Irwin. Die kerel die al die kunstjes deed met krokodillen, maar een paar jaar geleden door een pijlstaart rog is vermoord. Zijn vrouw en kinderen runnen de dierentuin nu en tja..... we weten zeker dat ze het heel goed bedoelen, maar voor ons had het niet gehoeven. Twaalfjaar oude dochter Bindi heeft haar eigen show met eigen liedjes en dansjes waar we per ongeluk terecht kwamen en voor kindjes van 1 tot 8 jaar is het vast heel leuk, maar voor kinderen van 27 en ouder is het toch minder geslaagd. Maar goed..... het mooiste moest nog komen. Na de kindershow kwamen dan toch de wilde dieren en natuurlijk de krokodillen show! Vrouw Terri had de rol overgenomen van wijlen man Steve en dat had ze beter ook niet kunnen doen. De krokodillen reageerden een beetje tam op deze vrouw en er was weinig spectaculairs aan. Jammer maar helaas. We konden er ook wel weer om lachen. Verder was de dierentuin wel heel gaaf. Vooral de kangoeroes en de koala's vielen in de smaak. Wat een schattige beesten!

De volgende dag zijn we doorgereden naar Surfers Paradise. Deze stad aan de kust was ooit een nietszeggend dorp, totdat een commercieel genie bedacht dat er vast toeristen zouden komen als ze de naam zouden veranderen in Surfers Paradise. En het heeft gewerkt. Een kustlijn met alleen maar enorme appartementen en shopping malls. Hoge golven , natuur of een mooie omgeving nee helaas. Omdat het al bijna donker werd wilden we wel graag snel op een camping staan. Heel vervelend alle campings waren daar volgeboekt (we zaten midden in de schoolvakantie) en moesten uitwijken naar een dorpje verderop. Ook niet erg, want het was al laat en de volgende dag gingen we toch vroeg op om verder te rijden naar Byron Bay, het Backpackers walhalla van Australie en het echte Surfers Paradise met mooie natuur en hoge golven. Zelf zijn we al een beetje de leeftijdsgrens van ultieme backpacker gepasseerd en surfen kunnen we ook niet als de beste, maar iedereen heeft soms de behoefte om even als een 16 jarige op stap te gaan (vooral de jongens werden al wild bij het idee). Dus Byron Bay moest het worden. Guess what..... alle campings vol! Neeeee! Uiteindelijk toch nog een plekje gevonden op een camping iets buiten het dorp. En wat bleek.... Een echte backpackers camping! Jongeren met busjes, autootjes en tentjes op elkaar gedouwd op een grasveld. Plaatje compleet! De volgende ochtend branden we onze camper uit. Dan is er maar één goede optie; Strand!! Na een lange dag bodysurfen en branden in de zon ging het dan gebeuren! De kroeg in! Als vanouds hebben we weer even heerlijk ons zweet eruit gedanst boven op de tafels van de Cheeky Monkeys! Hoe die backpackers het toch voor elkaar krijgen om iedere avond op stap te gaan vinden wij echter een raadsel! Voor een biertje betaal je al gauw 8 dollar en binnen twee uurtjes waren wij al door onze pot van 200 dollar heen! Maar goed! Een super gezellige avond gehad en de volgende dag meet een aardige kater heerlijk op de camping rondgehangen!

De volgende dag zijn we verder naar het zuiden gereisd om bij Emerald beach op een luxe camping te staan. Daar ontmoeten we een man die ons de volgende ochtend om 6 uur heeft meegenomen om vlak bij het strand kangoeroes te gaan spotten. Hier moet je zo vroeg voor zijn omdat ze als het te warm wordt overdag weer verdwijnen. Echt fantastisch! Tientallen kangoeroes waarvan een paar zelfs met een baby in de buidel!
We hebben nog een paar nachten in Hunter valley overnacht, waar we een dagje een wijntour hebben gedaan. Hunter valley staat bekend om de wijngaarden en aangezien dit geheel in Nynke en Christy hun straatje ligt........... Maar liefst 52 wijntjes, likeurtjes en andere gekke drankjes hebben we geproefd die dag en uiteindelijk kwamen we totaal kapot, maar met een heerlijk voorraadje wijn weer bij de camping aan!

laatste avond hebben we die heerlijk opgedronken en toen was het alweer tijd om de auto terug te brengen en Nynke en Rutger op het vliegtuig naar Nieuw Zeeland te zetten. Die twee weken zijn voorbij gevlogen!
Wij hebben een taxi gepakt naar Coogee en zo waren we weer bij Fred en Chantal thuis! Het voelde een beetje als thuis komen!
We hadden nog twee maanden over om Australië te verkennen, maar we hadden eigenlijk geen idee hoe of wat! Australië is ongelooflijk prijzig vergeleken de landen waar we al geweest waren en nog heen zouden gaan en een goede optie was om een maand eerder naar Azië te vertrekken. Maar ja je bent er nu toch en wanneer heb je weer de kans om wat van het land te zien?
Eerst dus maar even met Chantal om de tafel en binnen een kwartier hadden we de resterende twee maanden overvol geboekt! Heel handig zo'n vriendin die bij een backpackers bureau werkt!
Twee dagen later zijn we met onze Spaceship (zelfde als een Jucy maar met een iets andere inrichting) vertrokken richting het zuiden. De komende drie weken zouden we via de kust naar Adelaide rijden. Ondertussen zijn we alweer even onderweg maar die verhalen komen over een paar weken wel weer.

Iedereen in Nederland succes gewenst met de sneeuw en de kou! Wij denken aan jullie.