Onze rit van Sydney naar Adelaide begon met het afscheid van Fred en Chantal. Het was tijd om weer met zijn tweeën op pad te gaan. In onze Spaceship (kleine camper) hadden we drie weken de tijd om langs de kust het zuidoosten van Australië te ontdekken. We zagen het niet zo zitten om steeds weer op de dure campings te staan, dus hebben we een enorm boek gekocht waar allemaal goedkope en gratis campings in staan. De meeste hebben alleen chemische toiletten en geen douches of andere faciliteiten, maar ze staan vaak midden in de bush of direct aan het strand. Het echte kamperen kon beginnen!

Onze auto/camper heeft een systeem waarbij je de achterklep open doet en een plank eruit schuift, zodat je bed langer is. Aan de achterklep zet je dan een soort tentje vast. Je ligt dus met je hoofd buiten in een tent. Heerlijk koel!
We moesten iedere dag redelijk wat kilometers gaan maken. Sydney - Adelaide lijkt op de kaart van Australië dicht bij elkaar te liggen. Toch ben je een paar duizend kilometer verder voordat je op plaats van bestemming bent.
De eerste nacht stonden we heel idyllisch in Kangoeroe valley naast een rivier en werden we wakker doordat de auto heen en weer schudde. Eerst dachten we dat het onze verbeelding was, maar later gebeurde het weer, dus toch maar even checken wat er aan de hand was. Met de zaklamp naar buiten schijnen, staat er gewoon een dikke wombat naast de auto! Een wombat is echt een heel schattig dier om te zien, maar als zo'n beest je uit je slaap houdt vind je hem opeens niet meer zo lief hoor! Bleek dat we een meter naast zijn hol stonden! We vroegen ons al af hoe dat enorme gat daar kwam!

De dag erop zijn we richting het de kust gereden om in de National parks te gaan kamperen. Hoe fantastisch! Tussen de kangoeroes, de possums en de wallaby's! In de meest mooie omgevingen vlak bij het strand! Zo begonnen we bij Jervis Bay een national park met een van de witste stranden van de wereld. De dag erop zijn we naar een ander National Park gegaan en hebben geslapen bij Pebbly Beach, in Australië bekend omdat daar kangoeroes op het strand komen. En inderdaad het stikt daar van de kangoeroes. Blijft toch altijd vreemd als je zo'n dier ziet grazen en rond huppelen. De dag erop maakten we onze laatste stop in de staat New South Wales bij National Park Mimosa Rocks. Dichtbij het strand en midden in de bush vonden we ons plekje weer . Dit keer tussen de wallaby's.
Toen we de staat Victoria binnen reden besloten we om maar weer eens een warme douche te gaan nemen en een wasje draaien was ook wel weer eens handig. In een het dorpje Lake Entrance hebben we een luxe camping bezocht.
Beetje verslaafd aan de National Parks wilden we z.s.m. weer in de natuur kamperen. Dit keer lag de Wilson Promontory National Park op de route. Het meest zuidelijke puntje van het vaste land van Australië. Dit park is vorig jaar het beginpunt geweest van de beruchte Black Saturday in Australië. In februari 2009 zijn er meer dan 170 mensen in Victoria omgekomen door bush fires (bosbranden). Zuidoost- en Zuidwest Australie staan vol met Eucalyptus bomen, deze boomsoort komt hier in honderden verschillende soorten voor. Het kenmerkende aan eucalyptus bomen is dat ze gemaakt zijn om te branden. Ze verliezen hun bast zodat dit opstapelt op de grond en als brandstof werkt en de bomen zelf zitten vol met brandbare oliën. Dankzij het vuur kunnen ze zich voortplanten. Tja erg dubbel dus. Het is de natuur die z'n ding doet maar ondertussen verwoest het de levens van samenlevingen die dicht bij of in het bos wonen. In ieder geval was het Wilson Promontory National Park voor meer dan 50% in vlammen opgegaan. De verwoesting was duidelijk te zien en tegelijk ook de wederopbloei van alle nieuwe planten met hele vreemde grasbomen overal die alleen groeien in de eerste tien jaar na een brand en daarna weer overschaduwd worden door de eucalyptus bomen. Wij stonden in het park 100 meter van het strand. Dus wel een veilig gevoel als je dat allemaal hebt gezien en gelezen.
Melbourne was aan de beurt en het leek ons wel leuk om daar met Australia Day te zijn (26 januari, een nationale feestdag waar de inwoners van Australië vieren dat Australië een apart land is geworden van Engeland) De stad stond bol van de activiteiten waaronder een optreden in het park van James Morrison! Op naar het park dachten we direct. We kamen er al snel achter dat Australië zijn eigen James Morrison heeft, een trompettist. Hmmm.. Dat hadden we niet verwacht. Maar deze James Morrison is erg goed in wat hij doet als Jazz trompettist. Zo hebben we toch mooi met onze bolletje in de zon een uur kunnen genieten van zijn Jazz klanken. En er stond een heuse Nederlandse Poffertjeskraam in het park. Tijdens het poffertjes eten vlogen er nog 6 stuntvliegers over het park heen om te showen hoe roekeloos ze kunnen vliegen. Prima dagje zo. Na het verder verkennen van Melbourne besloten wij om naar The Docks (haven van Melbourne) te gaan om zandsculpturen te gaan bekijken. Vol verwachting begonnen we onze wandeling om er na 2 uren achter te komen dat het terrein met zandsculpturen niet groter was dan 6 vierkante meter. Omdat het al wat later was en honger kregen gingen we een leuk eettentje opzoeken in de haven. Al sneupend zagen we een menukaart met lekker eten en acceptabele prijzen voor *kuch* backpackers. Stom genoeg gingen we per ongeluk bij de buren zitten, waar de kaart absoluut niet backpacker waardig was. Wat raad u ons aan ober? We hebben een heerlijke Chateau Briand van 79,- dollar per persoon. Oeps verkeerde tent. Maar opstaan en naar de buren verkassen was ook niet echt sociaal aanvaardbaar. Nah ja, dan maar een lekker biefstukje voor 40 dollar eten. En hij was lekker!! Na een nacht kamperen in Melbourne hebben we de leuke wijkjes net buiten het centrum van Melbourne bekeken. Erg leuk allemaal en erg aanlokkelijk om te gaan shoppen. We hebben het heel goed bij een lekker broodje gehouden en zijn, zonder verdere financiële schade, later in de middag uit Melbourne vertrokken.

De grote stad was heel leuk, maar we kregen direct weer zin in natuur. Dit keer stond volgens de verhalen ons een groot spektakel te wachten: The Great Ocean Road. Gebouwd door eerste wereld oorlog veteranen en bekend als een van ‘s werelds mooiste routes om te rijden. Dat beloofd wat. Vol verwachting begonnen we aan de 250 km lange trip. Na het dorpje Lorne zou het spektakel beginnen. We kwamen na een uur rijden bij Apollo Bay aan. We waren niet zo onder de indruk. Wat slecht van ons! We betrapten onszelf erop dat we een beetje verwend zijn. Na de Westkust van Amerika en Westkust van Nieuw Zeeland was deze weg heel mooi, maar voor ons niet echt schokkend mooi. Diezelfde dag op weg naar onze camping in Otway National Park zagen we voor het eerst Koala's in het wild. We waren mega onder de indruk en zagen er telkens meer in de bomen zitten! Wat een vreemde dieren, echt fantastisch. Onze camping bleek ook vol te zitten met koala's. Erg leuk totdat we gingen slapen en ze als wilde zwijnen met luid geschreeuw hun territorium gingen afbakenen, om afgewisseld te worden met het gelach van kookaburra's (Australische vogel). We hadden gelukkig nog niet alles gezien van The Great Ocean Road. De beroemde 12 apostelen, de london bridge, de arch en bay of islands konden we de volgende dag bewonderen. Hiervan waren we behoorlijk onder de indruk, een spektakel van moeder natuur.

Na de great ocean road was het de beurt aan de Grampians. De Grampians is een National Park in de staat Victoria met bergen en bos en vele mooie uitkijkpunten. We hebben een kampeervergunning voor twee nachten gekocht en zijn het park ingereden. Op naar het eerste uitkijkpunt. Bovenop de berg aangekomen maakte onze auto wel een heel raar geluidje en alle koelvloeistof kookte eruit. En nu! Daar sta je dan boven op een berg, zonder bereik met je telefoon in de stikkende hitte. Maar een paar oudere heren aangesproken over wat te doen. Deze Australische baasjes waren gelukkig zeer behulpzaam en één van de twee was automonteur! Bingo! Hij heeft de auto weer gefikst, dus wij konden mooi verder rijden. Eerst maar weer even de berg af naar het dorpje om de auto te testen. Alles in orde, dus berg maar weer op! Na een paar honderd meter schoot de temperatuur weer omhoog, dus toch maar weer naar beneden en de RAC (Aussie ANWB) bellen. Deze kwamen met de mededeling dat de radiateur waarschijnlijk vies en niet onderhouden was en dat we er wel mee konden rijden, maar alleen op vlakke stukken. Dag Grampians (en kampeervergunning)! Een gebied dat voornamelijk uit steile heuvels bestaat. Uitgerekend op deze dag had de staat Victoria ook nog een Total fire ban afgekondigd. Op zo'n dag mag er absoluut geen open vuur gemaakt worden, geen kaarsjes buiten etc. omdat de kans op bosbranden door enorme hitte en harde wind dan erg hoog ligt. Tja dan voel je je met je kwakkelende auto in een park met twee uitgangswegen en vol met eucalyptus bomen ook niet erg op je gemak. We zijn het park maar weer uitgereden en hebben een camping aan het strand gezocht. Op het strand werden we gezandstraald, dus zijn we lekker bij de auto blijven zitten. Hier zagen we ook onze eerste slang voorbij glibberen! Een tigersnake, behoorlijk dodelijk. Van alle dodelijke slangen ter wereld komt nummer één tot en met tien uit Australië! Maar even goed uitkijken dus.

De laatste daagjes zijn we rustig aan richting Adelaide gereden, hebben we fantastische zonsondergangen meegemaakt, leuke dorpjes bezocht en, hoe kan het ook anders, een ritje langs de bekende wijngaarden van de Mc Laren Vale Vallei gemaakt.

We hebben de auto ingeleverd in Adelaide en zijn naar ons hostel gegaan om ons op te laden voor De Outbacktoer!
Met 14 man in een 4WD bus met een dikke trailer erachter de outback in om na tien dagen uit te komen in Alice springs, het hart van dit enorme land!

In het hostel in Adelaide kwamen we Kasper tegen. Een gezellige carnavalsliefhebber uit Den Bosch! Kasper ging ook mee met de tour, dus de eerste contacten waren snel gelegd. De volgende ochtend werden we om 6 uur opgehaald en na het nodige papierwerk waren we er klaar voor. Een korte uitleg van de tour: zoveel mogelijk van het binnenland van Australië zien terwijl je op de mooiste afgelegen plekken kampeert. 's Avonds zit je met zijn allen rond een kampvuur waar ook op wordt gekookt. Je slaapt in je slaapzakje onder de sterren en elke dag douchen zit er absoluut niet in. Net wat voor ons!
De tour hebben we inmiddels al achter de rug, maar dat verhaal bewaren we voor de volgende keer!
Groeten van ons uit een warm (45 graden+) Australië!