Op weg naar onze eerste bestemming van de outbacktour leerden we onze reisgenoten beter kennen. Één Nederlandse jongen, Kasper die we tegenkwamen in het hostel in Adelaide. Drie mensen uit Denemarken, een stelletje en een oude vrijgezel. Twee Duitse meiden, vier mensen uit Zwitserland waarvan drie meiden en één jongen en als hekkensluiter een Ier. Altijd goed voor de humor.

Onze eerste bestemming was een paar honderd kilometer ten noorden van Adelaide. Hier werden we allemaal op een kameel gezet om langzaam naar onze eerst slaapplaats geleid te worden. Bush met een hokje waar je je behoeften op mag doen. Oftewel een toilet. We kamen er gelukkig snel achter dat er een redback spin in dit toilethokje zat. Deze spin, ongeveer net zo groot als een spin die in NL in je huis zit, kan dodelijk zijn (13 mensen zijn overleden in Australië) voor mensen met een zwak lichaam. Gelukkig zijn wij fit en vitaal maar zien het niet zitten om twee weken verschrikkelijke pijn te hebben. Ons niet gezien op dat hok. 's Avonds kregen we bezoek van een lokale Aboriginal die ons meer inzicht gaf in hun huidige leven. En nee hij leefde niet meer in de bush. Hij kwam uit zijn 4x4 stappen met nike's. Na een slaapverwekkend gesprek werd het tijd om onze tent voor het eerst op te zetten. (Er werd regen voorspeld, dus deze avond niet in de openlucht) Geen verhitte discussies of moeilijkheden. Dit is namelijk de eerste keer dat we samen een tent gingen opzetten. 5 minuten later hadden we de bush veranderd in een heerlijke slaapplek. De volgende ochtend voor zonsopkomst (5:30) zaten we alweer aan de koffie en om 7:00 reden we richting de Flinders Ranges National Park. Onderweg zagen we onze eerste wilde emoes (soort struisvogel) en maakten we een stop bij Aboriginal rotstekening en kregen we een van de vele droomverhalen van de Aboriginals verteld. Deze verhalen werden van generatie op generatie doorgegeven. Je kan het vergelijken in de westerse wereld met het verhaal van Adam en Eva. In de Flinders Ranges NP maakten we een mooie wandeling naar een fantastisch uitkijkpunt met uitzicht over een vallei.

Onze volgende bushcamping in de Flinders Ranges was Brachina Gorge. Een fantastisch plek tussen steile rotswanden. In dit gebied komen de bedreigde yellow tailed rock wallaby's voor. Deze wallaby's worden niet met iedere toer gespot. Wij hadden geluk en zagen er een stuk of 8. Echt super mooie beestjes. 's Avonds laat lag bijna iedereen al op bed. Behalve Edwin, Oliver (Zwitser) en Jarrod (de gids). Na het nuttigen van een aantal aangename biertjes besloten de mannen om te gaan slapen. Met dat we opstonden hoorden we iets lopen, heel dicht bij ons. Nog een rockwallaby! En deze had ook nog eens een joey (baby) in zijn buidel. Twintig foto's en nog één biertje later gingen we tevreden naar onze tent.

We waren nog maar net onderweg en we waren al vol aan het genieten van de toer. Dag drie van de toer stond in het teken van kilometers maken over de historische Ootnadatta route. Dit is de route waarlangs ze vroeger met kamelen de outback ingingen en waar de lange Ghan spoorlijn is aangelegd. We reden door de woestijn en kwamen langs lake Eyre, het grootste zoutmeer van de wereld. Er is rond deze tijd alleen geen water te zien, maar alleen een dikke zoutkorst. Moeilijk voor te stellen dat hier ongeveer één keer per 5 jaar, als het meer vol loopt, zeilwedstrijden worden gehouden. Onze stop voor de nacht was Williamscreek. Een gehucht in de woestijn met maar liefst 3 inwoners. Er is een dorre camping, een tankstation, een motel en een kroeg die totaal is versierd met souvenirs van mensen die er langs rijden. Na weer een heerlijke nacht in de openlucht konden we ervoor kiezen om een rondvlucht te maken over de Painted desert. Wederom een schitterend gezicht.

Bij controle van de bus kwamen we erachter dat we twee lekke banden hadden, dus op het rondvluchtje na de hele ochtend zitten wachten tot er iemand de banden kon repareren. s'Middags zijn we verder gereden naar Coober Pedy. Bijna tweehonderd kilometer over een gravelroad. Het hobbelt en bobbelt, maar is de enige weg naar het dorp. De eerste 50 km gingen prima. Om ons heen zagen we echter grote donkere regenwolken ontstaan en na ongeveer 50 km kwamen we op een stuk weg waar een enorme stortbui was neergekomen. De hele weg was veranderd in één grote klei en baggerbende en we zakten met onze zware bus 30 cm de grond in. Vast! Dus de 4WD aan, duimen draaien en maar hopen dat we eruit kwamen. Gelukkig was dit het geval alleen konden we maar met 5 km per uur verder rijden en dat met nog 150 km te gaan! De hele onderkant van de auto en de banden zaten onder de rode klei en de trailer schoof over de weg heen, omdat de banden niet meer wilden draaien door de klei. Dit was net was we nodig hadden na de twee lekker banden van die ochtend. Na zo'n 20 km kleirijden werd de weg gelukkig beter en konden we in een aardig tempo naar Coober Pedy.

Coober Pedy is een mijnstadje midden in de woestijn. Ze zoeken hier naar opaal en dat is big business! Omdat het hier ontzettend heet kan worden hebben de mensen huizen onder de grond gebouwd die lekker koel blijven. Omdat het nog steeds een beetje regenden sliepen wij in een bunker waar ze een hostel van hadden gemaakt. Wat een luxe! Heerlijk koel en een echt bed! De volgende ochtend zelfs een warme douche! We hebben een tour door de mijn gemaakt, we mochten zelf ook nog even naar opaal zoeken en we hebben een opvang voor kangoeroes bezocht. Zo schattig! Het plan was om de route naar de Simpson desert te vervolgen over een dirtroad, maar omdat ze heel veel regen hadden voorspeld (Stel je voor....we zitten nog steeds in het ‘normaal' droogste gedeelte van Australie) zijn we maar over de snelweg gegaan en moesten we helaas de Simpson desert overslaan. Achteraf maar goed ook, want het heeft inderdaad heel erg geregend, de wegen zijn onbegaanbaar geworden en er hebben mensen twee weken vastgezeten in een dorp midden in de woestijn met alweer alleen een tankstation (lees één automaat die bij de kroeg hoort) en een kroeg dus. Wat op zich ook weer niet verkeerd is.
Vanuit Coober Pedy zijn we dus maar de snelweg opgegaan op weg naar Uluru (Ayers Rock). Uluru is waarschijnlijk het meest gefotografeerde object in Australie.

Het is een enorme steen midden in de outback . 3,6 km lang en 348 meter hoog en tweederde van de steen ligt zelfs onder de grond. Enorm indrukwekkend dus. We hebben de 9 km lange wandeling om de steen heen gemaakt en onderweg veel geleerd over de geschiedenis van de Aboriginals. De steen is heilig voor hen en bij ieder hobbeltje, deukje of bobbeltje in de steen hebben ze wel een mooi verhaal. Voor ons zijn de verhalen een beetje een voorbeeld van te veel fantasie, maar toch leuk om te horen. 's Avonds hebben we zonsondergang mogen meemaken bij de Uluru en de volgende ochtend weer vroeg op om zonsopkomst te bekijken. We hebben een wandeling gemaakt door de Kata Tjuta ook wel olga's genaamd. Deze wandeling mag niet meer na elf uur 's ochtends gemaakt worden omdat het te heet wordt. De wandeling was een stuk interessanter als de wandeling om de Uluru. Iedere klim werd weer beloont met een fantastisch uitzicht.

Na de wandeling reden we richting het noorden, naar Kings canyon. Na weer een nacht bushcampen en heerlijk eten gemaakt op het kampvuur waren we klaar voor weer een flinke wandeling langs de Kings Canyon. Een fantastische wandeling met duizelingwekkende afgronden. Veel mooie foto's en herinneringen later gingen we naar onze op één na laatste bestemming. Een bushcamp langs een rivier. Normaal zat er bijna geen water in deze rivier. Maar toen wij er kwamen was er behoorlijk veel water. Fantastische plek op te camperen. Met de gitaar rond het kampvuur en waardeloze zangers werd het wederom een gezellige avond.
Rond Alice Springs liggen de Mc Donnell ranges. (Ranges zijn gebergtes) Een op het eerste gezicht droog gebied waar heel veel gorges zijn (gorge is een ravijn met water) Op verschillende plaatsen hebben we hele mooie wandelingen gemaakt met als beloning een heerlijke duik in het water.

En zo waren de tien dagen alweer voorbij en waren we op de eindbestemming in Alice Springs beland. Chantal had gelukkig een prima hostel voor ons geregeld waar de meeste van de groep verbleven. Na 10 super dagen met super mensen eindelijk weer eens uitgebreid douchen, schone kleren! Een echt bed! Zwembad erbij! Welverdiend en ook echt nodig. We zagen eruit! Vieze bruine voeten, nagels, kleren! (sommige kleren zijn niet meer schoon te krijgen) We zijn nog lekker uit eten geweest met de hele groep en daarna de kroeg in! Na tien dagen weinig slaap waren we na de nodige biertjes al snel in de stemming en hebben het aardig laat gemaakt. Nog heerlijk een dag uitgekaterd bij het hostel en in het vliegtuig op naar Perth voor een 3,5 weekse reis aan de westkust van dit enorme land!