Aloha & Bula

Weer een paar weken verder en alweer zoveel meegemaakt! We hebben het vaste land van Amerika achter ons gelaten en zijn echt aan de backpack stijl van onze reis begonnen! Nou ja…. onze eerste Hostel ervaring dan.

We hebben onze camper weer ingeleverd in de buurt van San Francisco en zijn met de metro naar het mooie SF gegaan. We hadden zo’n leuke ervaring in ons hotel, dus we besloten nog maar een keer naar hetzelfde hotel te gaan. We werden gelijk hartelijk ontvangen door onze homovriend en het voelde een beetje als thuiskomen in SF. We waren eigenlijk van plan om niet veel te ondernemen deze paar laatste dagen in de USA, maar het weer was fantastisch en dan kan je niet binnen blijven natuurlijk.. We hebben een ferry genomen naar Sausalito. Een enclave voor de welgestelden die SF al niet duur genoeg vinden om te wonen. Het ligt aan de aan de andere kant van de baai van SF. Met de ferry zie je SF en Alcatraz van een andere kant.

Eenmaal aangekomen, hadden we eigenlijk geen idee wat we er deden. Dus maar weer de bus naar SF pakken. Een voordeel die gaat over de Golden Gate Bridge… Eindelijk lag deze niet in de mist en we hadden een fantastisch uitzicht!

De volgende dag was het dan eindelijk zover! We vlogen om 10 uur, dus we werden vrij vroeg (6 uur) met een shuttlebus bij ons hotel opgehaald. In het vliegtuig werden we begroet met een vriendelijke Aloha… Hawaii! Here we come!

Eenmaal aangekomen op het vliegveld werden alle dingen die je van Hawaii verwacht bevestigd. Hemden met bloemen motief, palmbomen, warm weer en huh? Geen ramen op het vliegveld maar gewoon grote gaten in de muur. Tja hier heb je geen herfst of winter…. Nadat we snel onze outfit naar een tropische versie hadden verwisseld gingen we eindelijk nadenken over wat we hier gingen doen. Oh ja, chillen, op het strand liggen en bruin worden! Op zoek naar een geschikt hostel vonden we “na een uur te wachten op de bus om vervolgens een uur in de bus te zitten om vervolgens bij het verkeerde hostel uit te stappen om vervolgens een half uur te lopen” het Seaside Hostel (thanks voor de tip Sander.) Onze eerste kennismaking met het fenomeen Hostel… Een beetje onzeker of het wel iets voor ons was boekten we eerst maar voor twee nachten. De eerste avond was gelijk al supergezellig! Allemaal jongelui van over de hele wereld met allemaal gave reisverhalen! En wat natuurlijk niet mag ontbreken…. De nodige biertjes! De volgende dag gelijk bijgeboekt voor de rest van de week.

Na een paar dagen strandhangen en bruin worden besloten we toch om het echte Hawaii maar eens te gaan bekijken. Even een korte uitleg: Waikiki dat vlakbij Honolulu ligt, is zeg maar echt Amerikaans. Druk, groot, wolkenkrabbers, Starbucks….

Op zoek naar een huurauto hebben we een halve dag in Waikiki rond gelopen zonder succes om er vervolgens achter te komen dat er 50 meter vanaf ons hostel een prima maatschappij zat. Lekker verhaal…. Omdat deze dag al verprutst was (goh wat erg… weer naar het strand) boekten we maar een auto voor de volgende dag en de dag daarna. Wat heerlijk om er achter te komen dat we een standaard auto boekten en een cabrio mee kregen! Hawaii & Cabrio, goede combi zeggen we!

Gevlucht uit het drukke gedeelte van Hawaii kwamen we na een half uur rijden op het oostelijke kust gedeelte. Wow, stukken beter. We hebben de hele dag lekker getoerd en aan de noordkust een stop gemaakt bij een paar beroemde surfstranden, hier worden o.a. de wereldkampioenschappen golfsurfen gehouden. Wat een golven! Over de vier meter hoog en alleen voor profs!

Brian, de jongen die in het hostel werkte gaf ons een goede tip om naar een strandje te gaan waar weinig mensen vanaf wisten om reuze schildpadden te bekijken. Na een beetje zoeken vonden we het strandje en ja hoor! Op het strand een mega schildpad! Echt zo gaaf om te zien! In het water zagen we nog veel meer, maar we hadden helaas geen snorkel spullen meegenomen om ze beter te kunnen bekijken.

De avonden in het hostel waren legendarisch! Iedere avond gezellig biertjes drinken en samen koken. Met een paar jongens uit Servië hebben we een avond Servische pannenkoeken gebakken, hetzelfde als Hollandse ;-). Onze grote Spaanse vriend Javier (spreek je uit als Gabiër) heeft op een avond een overheerlijke Spaanse omelet gemaakt en omdat we stamppot niet erg gepast vonden hebben wij een keer pasta gemaakt! (Dat lust iedereen tenminste).

Ons weekje Hawaii vloog voorbij en aan het eind van de week was het wel gek om afscheid te nemen van iedereen. Groot voordeel van het slapen in een hostel is dat je zoveel leuke mensen tegen komt en goede tips krijgt voor de rest van de trip. Waar we hartelijk gebruik van gingen maken op Fiji! Maar voor nu was het…. Mahalo Hawaii en Bula Fiji!

Bula!

Stel je eens voor, zondagochtend om 8.00 uur stap je op het vliegtuig. Je vliegt vervolgens 7 uren. Je stapt uit het vliegtuig en het is maandagmiddag 14.00 uur….. Waar is potverdorie m’n zondag gebleven? Daar gaat een dag van onze wereldreis! Iemand heeft ooit bedacht dat tussen Hawaii en Fiji de datumgrens ligt. Afhankelijk van of je naar west of naar oost vliegt win of verlies je een dag. Wij waren er één kwijt geraakt in het paradijs. Gelukkig hadden we net 7 dagen extra Fiji bij onze reismaatschappij gereld. Geen paniek

!!!

Zoals gezegd kregen we een aantal goede tips van onze nieuwe vriendjes op Hawaii. Een daarvan was het Beachouse Hostel (ja één h) op het grootste eiland Vita Levu. In Fiji noemen ze dit het mainland. Het internationale vliegveld is in Nadi en ons hostel was ongeveer 90 km daar vandaan. In “Fiji time” betekend dit dat je dan 4 en een half uur later op plaats van bestemming bent. Eerst anderhalf uur wachten om vervolgens 3 uren in de lokale bus te zitten.

Tijdens het wachten werden we aangesproken door een Fijiaan die ons uitnodigde om een keer met hem mee te gaan naar zijn familie en een Fijiaanse maaltijd voor ons te koken en van alles over Fiji te vertellen. Klonk allemaal heel leuk tot het punt dat ie het alleen nog maar over Bob Marley kon hebben (lees wiet)en met ons Bob wilde gaan roken. We moesten alleen wel uitkijken daarmee, want als je word betrapt heb je voor minimaal 5 jaar een gratis verblijf in Fiji tussen de locals die niet los op straat vertrouwd zijn. Ja in de gevangenis. Wat stond die man te klapperen met zijn oren toen we hem vertelden dat het in Nederland legaal is en het op iedere hoek van de straat te krijgen is. We kregen z’n telefoonnummer en zouden hem spoedig bellen. Dus niet.

Drie uren in een bus waar alles klapperde en ratelde en volgestouwd was met mensen. We dachten even in een levende hel te zijn beland. Maar toen we naar buiten keken stoorden we ons niet meer aan dit alles. We zagen een wereld die we alleen nog maar op TV hadden gezien. We kregen even het gevoel alsof we in Afrika waren. Primitief maar wel heel mooi. Eenmaal uit de stad Nadi zagen we meer van het binnenland en de natuur van Fiji. Fantastisch, maar na 3 uren hobbelen hadden we toch echt zin aan zon, zee en stand.

Het hostel was meer een resort dan een hostel. In 2006 was dit hostel het décor van een Engelse reality show (temptation nog wat) en de hele boel was opgeknapt. In de enorme tuin stonden allemaal kleine houten huisjes waarin zich de twee persoonkamers bevonden en een paar grotere waarin zich de dorms (kamers met meerdere stapelbedden) bevonden. De toiletgebouwen en douches waren netjes en het grote terras was geweldig! Er was een zwembad, bar en privé strand met hangmatten tussen de palmbomen en iedere dag gratis verse kokosnoten! Gek genoeg was het één van de goedkoopste hostels op Fiji en het eten was verrukkelijk!

Het hostel had allemaal eigen activiteiten als een jungletour, zeevissen, kajakken, paardrijden over het strand, kokosnootjuwelen maken (hehe), massages!We hebben alles geprobeerd, op het paardrijden na dan….
De jungletrek was super. Met een Fijiaan op pad met als einddoel een waterval midden in de jungle. Onderweg werd ons door onze gids veel verteld over de geschiedenis en gewoonten van de Fijiaanse bevolking en hoe ze leven van alle bomen en planten die in de jungle groeien. Edwin heeft een asbak gemaakt van een kokosnoot. Christy heeft een heerlijke massage van een uur gehad voor 20 Fiji dollar = 7 EURO! Voor praktische redenen hebben we een dagtrip naar de hoofdstad Suva gedaan. Suva ligt op twee uur rijden en is de dichtstbijzijnde stad waar je fatsoenlijk inkopen kan doen. De stad op zich is vreselijk, maar handig om deo te kopen, tandpasta te kopen en om een pakketje naar huis te sturen…. (als het goed is komt het over drie maanden aan mam van Chris!)

Onze week in het Beachouse was erg gezellig, we hebben leuke mensen leren kennen en ook in dit hostel smaakten de biertjes weer heerlijk! Pfff!

De tweede helft van het Fiji avontuur hebben we doorgebracht op Mana. Een klein elandje op 45 minuten varen van Vita Levu, het mainland. Eerst twee uren met de bus terug naar het vliegveld en vanaf daar met een klein bootje naar Mana. Helaas was het die dag een beetje regenachtig en ook Fiji ziet er opeens niet meer zo paradijselijk uit als het hard waait en regent. Aangekomen op Mana waren we allebei dus een beetje teleurgesteld. Geen gezelligheid en sfeer. Tja, wat wil je als het regent en iedereen zit binnen. Bij het hostel kwamen we twee Nederlandse meiden tegen die eerder ook in het andere hostel zaten. Zij zaten te wachten op een boot naar een ander eiland en met hun hebben we de hele middag gezellig biertjes gedronken. Het bijzondere aan dit hostel is dat de gezamenlijke ruimte en het terras van het restaurant aan het strand ligt en dat de kamers midden in het dorp liggen tussen de bevolking.

Op weg naar je kamer loop je dus door het gras langs een klein schooltje, een kerkje en allemaal kleine plaggenhutjes waar mensen in wonen. Het eiland is heel klein (twee uren rondom over het strand) en er is geen weg, dus ook geen auto’s (of fietsen). Het was superleuk om deze kant van Fiji te zien. Behalve de koude douches dan...

De eerste dag zijn we met een klein bootje de zee opgeweest om langs een heel mooi rif te gaan snorkelen. We hebben fantastisch koraal gezien en heel veel vissen (gelijk daarna een onderwatercamera gekocht). Dag twee zijn we het eiland rondgelopen. Via het strand, de rotsen en af en toe door het water. Een heel avontuur als het snikheet is!
De volgende dag was het super mooi weer en natuurlijk Chris haar verjaardag! We zouden die dag met een grote zeilboot een toer doen langs verschillende eilandjes, maar we hadden het er wat op aan laten komen en helaas was de toer volgeboekt. Niet getreurd, er is vast nog wel wat te doen hierzo. Samen met een stel uit Wales zijn we toen met het bootje van het hostel naar een zandbank midden in de zee gegaan en daar heerlijk rondgehangen, gezwommen en langs het rif gesnorkeld.
’s Middags heeft Chris zichzelf een lekkere massage cadeau gedaan. Daarmee dacht Chris dat haar verjaardag het hoogtepunt wel had gehad. Maar het leukste moest nog komen. Het hostel had voor de gelegenheid een Cava ritueel georganiseerd. En Ed en Chris waren voor deze avond de Chief en de Chief Mistress. Maar voor deze gelegenheid werd even duidelijk gemaakt dat de Chief Mistress een dubbel rol had. Ze was namelijk ook de Birthday Girl/Queen from Holland… Dus al aarzelend werden we door de hostess aangekondigd voor een groep van 15 backpackers als Chief Edwin en eeeuh Queen Christy from Holland. Dankjewel ik bedoel bula…

Even over het Cava ritueel. Cava is een sapje gemaakt van een wortel van een of andere plant. Het smaakt als een slok vloeibare modder en de Chief krijgt de kom helemaal vol en het moet in één keer achterover worden geslagen…. BULA!!!

Even een korte samenvatting over Hawaii en Fiji. Het was gezellig, warm, slecht voor de lijn, relaxed, mooi, lekker en na 3 weken waren we toe aan Nieuw Zeeland. Waar we nu zijn. Maar daar vertellen we later over…..

Doeg en veel liefs van ons!!

Wild Wild West.

18 uren in de trein, 3600KM in de Camper door 4 States, 4 National Parks, 1 keer pech, super aardige mensen ontmoet en heel veel ervaringen verder..... Nou lees maar.

Waar waren we gebleven... bijna 4 weken verder alweer en we kunnen inmiddels al een boek schrijven over onze reis.

Met de auto op weg naar Salt Lake city. Onderweg kwamen we in de buurt van Denver Colorado bij een leuk stadje aan genaamd Boulder (90.000 inw.). Dit stadje ligt aan de voet van de Rocky Mountains en bestaat voor ongeveer 30% uit studenten. Hier hebben we in een hele leuke lodge geslapen en een kleine hike gemaakt. Pff dit viel even tegen.. ploeteren tegen die berg op! Hadden we dus een beetje onderschat!

De volgende dag hebben we onze weg vervolgd naar Salt Lake City dwars door het Rocky Mountain National Park. Echt fantastisch! We hebben op 3500 meter hoogte gereden en zijn de continental divide gepasseerd. Dit is de grens waar het water in Amerika aan de ene kant naar het westen stroomt en aan de andere kant naar het oosten. (Chris had hier nog nooit van gehoord!)

Uiteindelijk aan gekomen in Salt Lake City. We hadden ons er heel veel van voorgesteld, mede door de Olympische spelen die hier in 2002 werden gehouden. Eerst dus even park city bezocht. Dit is het dorp waar onder andere de ski wedstrijden, schansspringen en het bobsleeën werden georganiseerd. Een heel mooi wintersportdorp met mega pistes! Het zag er nu heel apart uit omdat alles groen was.

Toen doorgereden naar de grote stad. Planning was om hier een nachtje te slapen, de stad te verkennen en de volgende avond met de trein in achttien uren naar San Francisco te reizen. Bij het binnenrijden van de stad kregen we allebei gelijk al een heel naar gevoel. Bij het tanken al de eerste schooiers ontmoet en zo volgden er in het centrum nog een paar.

De stad is opgericht door mormonen en bijna iedereen die er woont is mormoon (en de rest schooier leek het wel). In de mormoonse gemeenschap mogen mannen meerdere vrouwen hebben, maar ondertussen zijn ze zo heilig als de pest. Midden in de stad staat een enorme Mormoonse tempel. Het hoofdkwartier van de Mormoonse gemeenschap wereldwijd. Dé bezienswaardigheid van de stad. Hmmm... Verder bezit de mormoonse kerk ontzettend veel geld en draait de hele economie van stad (en een groot gedeelte van de staat Utah)van dat geld. Net iets voor ons!! Not!! Wegwezen dus!!

De treinreis

De auto hoefden we eigenlijk pas de volgende ochtend in te leveren, maar dat hebben we diezelfde avond nog gedaan en we hebben 's avonds om half twaalf de trein genomen naar San Francisco. De reis zou achttien uren gaan duren, maar het moest de moeite waard zijn. Deze rit moet de mooiste treinreis zijn van Amerika. De afstand tussen SLC en SF is op zich niet zo groot (maar 1200KM), maar doordat de trein op sommige stukken door nogal bergachtig gebied gaat, kan hij soms niet harder dan 25 km per uur. De trein had twee verdiepingen en wij hadden twee stoelen op de bovenste verdieping van een wagon. Je kon ook cabines boeken met stoelen en bedden, maar dat vonden we te duur en bovendien was het maar voor één nachtje.

Verder was er een vrijetijdscoupé en een coupé waar je kon ontbijten, lunchen en dineren. We vertrokken 's nachts, dus de eerste uurtjes hebben we geslapen. Voor zover dat lukte...., want in plaats van een ICE of een TGV leek het door de slechte rails meer op de wadloper tussen Sneek en Leeuwarden. Toen iedereen om een uurtje of 7 een beetje wakker werd, bleek dat we ook nog een paar van die randdebielen uit Salt Lake City hadden meegenomen. Dit kon dus nog een leuk reisje worden. Chris had het meteen al helemaal geschoten met de hele treinreis, maar we moesten nog zo'n twaalf uur, dus maar lekker een boek lezen en genieten van het mooie uitzicht. Vijf uren voor het einde van de reis, na een paar keer gestopt te hebben in plaatsjes als Wells, Elko en Winnemucca om een paar van die randdebielen te lozen, liep er iemand overstuur te rennen door de wagons met de dringende vraag of er ook een dokter aan boord was! Er was iemand onwel geworden! Nee toch! Ook dat nog! En we zaten midden in de bergen! Uiteindelijk stopte de trein ergens bij een bergdorpje en daar stonden twee brandweerauto's , een politieauto en twee ambulances te wachten om de arme man in kwestie te helpen. (Die Amerikanen weten wat dat betreft wel van aanpakken). Het bleek allemaal wel mee te vallen, maar ze hebben hem toch maar meegenomen. Gelukkig! En nu maar doorkarren met dat ding, want dat uitzicht was wel geweldig maar doodeng in de bergen. Lees: met dat enorme ding heel langzaam langs steile berghellingen en afgronden. Ja.... daar kregen wij ook bijna een hardverzakking van!
Twee uren voor aankomst in Sacramento begon het ineens enorm te stinken in de trein en de trein stopte. Wat nu weer! Een van de conducteurs kwam langs om te vragen of alles oké was, want er had iemand aan de noodrem getrokken! Bleek dat het de machinist was geweest, want een meisje had zich voor de trein had willen gooien! Dat bedenk je toch niet! Vast de trein naar Salt Lake City gemist!

San Francisco, i'ts the best!

Wat waren wij blij dat we in San Francisco aangekomen waren! Wat een heerlijke stad! We hadden voor 4 nachten een spotgoedkope kamer geboekt en ons hotel lag op de grens van Chinatown en de Italiaanse wijk. We hadden ons na New York qua kamer op het ergste voorbereid, maar ons kamertje was heel netjes en schoon en de gedeelde badkamer ook. Wat een opluchting! De homo achter de balie van het hotel (die natuurlijk gelijk zijn oog op Edwin had laten vallen) was zeer behulpzaam (tuurlijk) en heeft ons een beetje wegwijs gemaakt in de stad. 's Avonds heerlijk bij de buren gegeten. Beste chinees eten ooit! De volgende dag de stad verkennen! Oh wat maakte San Francisco ons blij! Iedereen was zo aardig en behulpzaam! Wat een goede beslissing om niet een dag aan SLC te verspillen, maar gelijk hierheen te reizen! Twee leuke gozers ontmoet uit Breda en daar een biertje mee gedronken en gezellig uit eten geweest. Bedankt voor de gezelligheid jongens! We hopen dat jullie een geslaagde vakantie hebben gehad!
De volgende dag weer de stad in en een tweede poging gedaan om de Golden Gate Bridge op de foto te zetten. Weer mislukt! De brug ligt bijna altijd in de mist, net als een groot gedeelte van San Francisco. 's Middags lekker een terrasje gepakt en een paar gezellige Amerikanen tegengekomen. Na een beetje kletsen over van alles en nog wat vroegen ze of we zin hadden om met hun en nog 10 vrienden uit eten te gaan bij een Thais restaurant. Ja waarom niet? Een supergezellige avond gehad en ze stonden er op de rekening voor ons te betalen! Echt super lief!

Onze laatste dag in SF besloten we rustig aan te doen en even een wasje te draaien etc. Toch maar vroeg opgestaan, zodat de wasmachines nog vrij waren en om half 9 stonden we buiten om even een lekker broodje te halen bij de bakker onder het hotel. Buiten bij de chinees twee panden verderop stonden allemaal drukke Chineesjes ruzie te maken sommigen nog met de pyjama aan en ja hoor..... allemaal rook uit de voorgevel! We zijn beetje blijven kijken en de een na de andere brandweerwagen kwam aanrijden. De rook werd steeds erger en hmmm we raakten toch lichtelijk in paniek (Chris dan). Snel naar boven gegaan, alle spullen in de backpack gegooid en snel weer naar buiten. Toen we opgelucht met ons hele hebben en houden weer buiten stonden stond de hele straat vol met ramptoeristen en het leek toch wel ernstig. Wel vonden we het merkwaardig dat iedereen in het hotel zo rustig bleef. Bleek dat we dus ons voor niets druk hadden gemaakt en dat het hele hotel goed gescheiden was van alle krakkemikkige pandjes van de Chinezen. Jut en jul hadden zich voor niets zo druk gemaakt, dus weer naar de hotelkamer en we konden ons hele hebben en houden weer uitpakken!

De Camper

De volgende dag (zaterdag 26 september) konden we ons campertje ophalen. De bedoeling was om hier twee en halve week door het zuidwesten van Amerika te reizen. En onder andere de bekende National Parks te bezoeken Dit is dé grote trots van de Amerikanen en terecht. Het zijn enorme gebieden, echt natuur. We zijn hier zonder dat we het doorhadden ook regelmatig een paar dagen onbereikbaar geweest op onze mobiele telefoons. (Tot grote ongerustheid van onze mama's en andere lieve familieleden en vrienden).
Nadat we onze camper hadden opgehaald moesten er natuurlijk eerst boodschappen gedaan worden. We hadden een boodschappenlijst gemaakt, maar desondanks hebben we het weten te presteren om 3 uren lang in de supermarkt door te brengen!!! Ook werd het duidelijk dat we nog erg moesten wennen aan het rijden in een camper. Alles slingerde heen en weer, van de tafel, kastjes open en dicht, lampjes nog aan. Oeps.... Tóch eerst maar even alles opruimen voordat we gaan rijden. 's Nacht maar een camping uitgezocht die dichtbij lag en we hebben die eerste nacht als een blok geslapen!

Ons eerste doel met de camper: Yosemite National Park! In het westen van California. Een van de bekendere parken van Amerika en echt super mooi! Ongeveer de Veluwe maar dan anders.

Na een paar keer verkeerd te rijden dankzij TomTom... Waren we eindelijk op de goede weg omhoog aan het klimmen over een slinger weg. Dachten we er bijna te zijn, een opstopping. We stonden precies stil op een plek waar de weg wat breder was dus na een paar minuten stil staan ging iedereen de auto uit om uit te zoeken wat er aan de hand zou kunnen zijn. Niet veel later kwamen we er achter dat er net een aanrijding was geweest. Dat kan wel even duren dachten we direct... Met dat we aan het wachten waren viel het ons op dat er een flinke plas olie onder onze auto lag. Een aantal behulpzame locals kwamen met advies dat het verstandig was om terug te gaan naar de bewoonde wereld waar garages zijn. Bij Sam's Transmissions in Auckhurst was het euvel gelukkig binnen twee uur verholpen en jut en jul konden weer vrolijk d'r op uit! In Yosemite National Park hebben we twee nachten op een natuur camping gestaan in Wawona bij een kleine kreek

en veel gehiked door bossen met enorme Sequoia bomen! Met de camper zijn we naar Glacier Point gereden in het midden van het park. Dit punt ligt heel hoog en bij aankomst weet je niet wat je ziet! Nou ja... de foto's zeggen wel weer genoeg.

Na Yosemite zijn we via de Tioga Pass naar het zuiden gereden. Een nachtje gepit op een flintstone's campeer plaats in Lone Pine en door Death Valley naar Las Vegas gereden.(Tja... Hoe omschrijf je Death Valley: een vallei waar zeg maar niks leeft, aardig doods dus).Het kan daar in de zomer 50 graden zijn. Gelukkig was het daar nu een frisse 30 graden

Al dalend vanaf een berg zagen we Vegas en zijn skyscrapers in de verte verschijnen. Las Vegas wat een gewaarwording, midden in het dorre landschap ineens een mega stad waar iedere minuut een vliegtuig lijkt te landen. Als je dan met een camper in LV komt is er eigenlijk maar één optie om te camperen. Waar beter dan bij Circus Circus aan 'The Strip'. Voor wie het niet weet; The Strip is de straat waar alles gebeurd. En bij camping moet je je een paar hectare asfalt voorstellen. Ja zoiets als een parkeerplaats. Maar goed we zijn in Vegas. Bij de camper lekker een paar biertjes gedronken, ons even opgetut en hup, the strip op! Na een paar uurtjes van Casino naar Casino te slenteren en 10 dollar in een automaat te gooien waren we eigenlijk alweer behoorlijk klaar met Las Vegas. Gelukkig hebben we nog het waterballet van de Bellagio!!! Zie de link en luister naar het liedje.. http://www.youtube.com/watch?v=hE9eeWFQVv0 Hillarisch!! Tja toen was het voor ons tijd om op te stappen!
Volgende dag weer kilometers gevreten op weg naar Zion National Park in Zuid Utah. Ook zeer indrukwekkend! We kwamen daar op vrijdag aan en hadden enorme mazzel! Alle campings vol, maar voor ons 'Cute Little RV' althans dat vinden de Amerikanen, (bijna 6 meter), was er nog één plekje vrij! In Europa is dit gewoon een meer dan gemiddelde camper! Alles zit erop en eraan. Een dikke V8 motor, Een grote koelkast met vriesvak, we kunnen slapen, eten koken, douchen, naar de wc gaan en als we rustig aan doen kunnen we 4 dagen met onze watertank en elektriciteit. Nou je wilt niet weten wat hier allemaal rondrijd! Enorme bussen en trailers waar ons ‘kleintje' wel bijna 3 keer in past! Vaak slepen ze er nog gewoon een hele SUV achteraan! Ze kunnen de zijkanten dan ook nog eens uitschuiven zodat ze een hele bungalow hebben. Je lacht je dood!
Maar goed.... Waar waren we, oh ja Zion... Lekker hyken genieten van de natuur en stenen heel veel stenen.

Opnieuw kilometers vreten want we willen uiteraard niet de Grand Canyon missen! Om het in een dag te gaan rijden was iets te enthousiast dus met de Lonely Planet op schoot en Edwin met laptop op zoek gegaan naar een goede tussenstop. Page Arizona ligt mooi in het midden dachten we beiden. Verder niks te beleven, maar ja we blijven toch maar één nachtje. Dus niet! 's Ochtends werden we wakker van het heen en weer schudden van onze camper. Het waaide flink! Windstoten tot 100 km/h. Even checken op http://www.weather.com/ het wordt afgeraden om te rijden in het noorden van Arizona, flinke zandstorm, nul zicht, windstoten. Sta je dan in Page... Tja en dan kom je achter dingen als Planet of the Apes en The Hulk zijn hier vlakbij opgenomen. Ja ik weet het boeiend! Niet dus. We moesten dus nog een nacht op deze camping blijven. Achteraf niet zo erg, lekker de hele dag gerelaxt! Wasje draaien, boekje lezen.... We komen de dag wel door.
De volgende dag, de wind was gaan liggen de V8 ging weer met een flinke brul aan, en daar gingen we weer op naar de Grand Canyon!! Tja je hebt de foto's gezien je weet ongeveer wat het is maar hoe is het in het echt?? 'Overweldigend' Wat een uitzicht!

Zo apart om 100 miljoenen jaren van geschiedenis te kunnen zien in een enorme ravijn... En daar helemaal onderin een kleine riviertje, de Colorado River. We hebben ons laten vertellen dat ie van dichtbij nogal flink is. Maar ja je kijkt ongeveer anderhalve kilometer de diepte in.

Zo nu hebben we wel genoeg naar mooie stenen gekeken bedachten we ons zelf. Op naar de kust. Laten we naar San Diego gaan moet leuk zijn en is maar een kleine 1000 kilometer rijden. Zucht, gaan we weer. Bij San Diego werden we verwelkomd door veel groen en palmbomen... En ja daar, daar verderop zee!! Aan de baai van San Diego vonden we een prima camping. Met een leuk zwembad en een jacuzziiiii! Niet zo goed als de Kreek uiteraard maar precies goed om even bij te komen van al dat rijden.
De eerste dag hebben we Seaworld bezocht. Chris was hier 15 jaar geleden in Florida met haar familie naartoe geweest en wilde er nu graag weer heen. Echt heel erg leuk!

De tweede dag hebben we Ed zijn jeugdsentiment ‘de USS Midway' bezocht. Dit is een enorm vliegdekschip (nu een museum) dat o.a. in de Vietnam- en de golfoorlog dienst deed en nu in de haven van San Diego ligt. 's Middags nog even downtown San Diego bezocht en allebei de conclusie getrokken dat SD bijna net zo leuk is als San Francisco.
Inmiddels hebben we San Diego alweer ver achter ons gelaten en zijn we langs de kustweg (Pacific Coastal Highway 1) weer op weg naar San Francisco. We zijn door Orange County gereden. Dit is het gebied van de MTV programma's ‘The O.C' en ‘Laguna Beach' . Hier wonen de zeer gefortuneerde Amerikanen en dat is te zien!

Echt een heel mooi gebied met palmbomen, mooie stranden en grote villa's. Nachtje geslapen in Newport Beach. Ten noorden van Orange County ligt Los Angeles. We hebben op aanraden van veel Amerikanen besloten om LA over te slaan. Voor ons dus geen Beverly Hills, Hollywood en Universal Studio's. Als je alles goed wilt bekijken heb je minstens 3 dagen nodig en deze tijd hebben we niet. Bovendien kost het ook allemaal veel geld en dit geld bewaren we liever voor andere leuke dingen.
Los Angeles zijn we gister dus voorbij gereden en gisteren hebben we een fantastisch stuk kustweg gereden 100 km waar de bergen in de zee overgaan. Onderweg een hele kolonie met grote zeeolifanten op het strand zien liggen!
We staan nu op een kleine camping aan een riviertje onder de dennenbomen. Buiten lekker vuurtje gestookt, biertje erbij, pastatje gekookt en ja hoor...... regen! Voor het eerst in 4 weken regen!!! En hard!!!
Maar ieder nadeel heeft zijn voordeel! Eindelijk tijd om het stukje voor onze weblog af te maken!
Nog 2 daagjes en dan moeten we ons campertje weer inleveren. En we raakten er net een beetje aan gewend. Alles opruimen en zo voordat je weg rijdt, het dumpen van het afvalwater (ging de eerste keer al gigantisch mis! Ed met allemaal vieze derrie over zich heen), lekker alles uit de backpack in kastjes, ons knusse bedje boven de cabine, koken in het kleine keukentje, 's avonds fikkie stoken! En toch hebben we nu superveel zin om naar Hawaii te gaan, onze volgende bestemming. Zaterdag vliegen we daarheen voor een week zon, zee en strand! Wat een leven!

Lieve allemaal! We hopen dat dit stuk het lange wachten een beetje goedmaakt! (Sommige van jullie werden wat ongeduldig merkten we

. Probleem is dat we gewoonweg geen tijd hebben om verhalen te schrijven! Veel te veel te doen en te zien hier in The States!

Dikke tuut van ons

Road Trippin

Road Trippin

Dinsdag om twaalf uur konden we de auto ophalen en zijn we manhattan uitgereden. Het doel: Salt Lake City. 4000 kliometer richting het westen. Het eerste stuk was door New Jersey, alleen snelweg gezien..

Bij de grens van New Jersey naar Pennsylvania was een welcome center voor toeristen en de dame achter de balie heeft een bed and breakfast voor ons gebeld. Voor een mooi prijsje konden we in een suite met alles erop en eraan en zelfs een jaccuzzi in de woonkamer bij de openhaard!!! Nou dat leek ons natuurlijk wel wat! Deed ons ook een beetje aan thuis denken en we vonden dat we het ook wel hadden verdiend na 3 nachten in dat hol in NY!

Aangekomen lachten we ons dood! Het was echt super! Net de efteling! Jammer dat we pas laat aankwamen en er niet zo lang van konden genieten, maar we hebben die jaccuzi zeker wel even uitgeprobeerd. Conclusie: kan niet tippen aan thuis, maar was wel heerlijk! Lekker veel schuim erin, want dat mag thuis natuurlijk niet....

De volgende dag een beetje door Pennsylania getoerd. Echt een heel mooi gebied met beboste heuvels.

100 km voor Chicago een goedkoop maar prima motel genomen.

Donderdag zijn we een paar uurtjes naar Chicago geweest. Ook echt een geweldige stad. Iets rustiger dan NY, maar zeker zo mooi. alles is heel netjes en we hebben een cruise over de rivier gemaakt.

's Avonds weer een goedkoop motel genomen en vandaag weer verder richting Salt Lake City. We hebben er inmiddels zo'n 2750 km erop zitten, dus zijn al een aardig eind op weg. (dinsdag moeten we de auto weer inleveren) Op het moment dat we dit typen zitten we trouwens in de auto en we passeerden net al rijdend voor de tweede keer de tijdsgrens. Onze dag is dus weer een uurtje langer. (net als gister)

Morgen komen we waarschijnlijk aan in Denver en dat is het begin van de Rocky Mountains. We hebben besloten dat we tot Denver maar zoveel mogelijk door gaan rijden, omdat het gebied waar we nu doorheen rijden vrij saai is. Alleen maar maisvelden. We zijn erg benieuwd naar de Rocky's en hopen daar nog meer mooie dingen te gaan zien.

Nou jullie hebben het vast al door.... Deze twee vermaken zich nog wel even. Er zoveel te zien en te doen en we vallen van de ene verbazing in de andere...

We hebben trouwens ook een Amerikaans nummer waar jullie ons op kunnen bellen: +17736816535. Geen idee wat het kost, maar voor ons is het in ieder geval gratis! Hehe! Denk wel aan het tijdverschil. Het is hier nu 8 uren vroeger dan in Nederland en vanaf volgende week donderdag 9 uren.

Voor iedereen een dikke tut!

Ed en Chris

XXX

New York

De dag van vertrek (zaterdag 12 september):

Na een emotioneel afscheid op schiphol vlogen we om 10 uur naar Londen, waar we 7 uren moesten wachten om vervolgens in 8 uren verder te vliegen naar New York. In Londen hebben we een metro kunnen pakken die ons in 20 minuten naar het hart van de stad bracht. Ideaal, want zo hoefden we onze tijd niet te verdoen op het vliegveld. In Londen hebben we een paar uur rondgelopen, hier en daar een metro gepakt en op deze manier best veel van de stad kunnen zien. We waren er allebei nog nooit geweest, dus dit was een buitenkansje!

New York! (met een koninklijk tintje)

De vlucht naar New York met American Airlines ging heel goed. Comfortabele stoelen (voor Edwin ietsje minder), dekentje, kussentje en het eten was boven verwachting lekker! Niet zo heel veel geslapen (eigenlijk geen oog dichtgedaan), maar we hadden een eigen schermpje in de stoel voor ons waarop we zelf films konden uitzoeken. Om 8 's uur 's avonds New Yorkse tijd landden we op Kennedy Airport. Tot onze verbazing waren we binnen uurtje al door de douane! We hadden ons na alle horror verhalen al op het ergste voorbereid, maar dit bleek dus alles mee te vallen! Tassen ophalen, formuliertje invullen en.... Welcome to America!!!

Buiten snel een taxi gepakt, want we waren aardig uitgeput en wilden graag naar ons hotel.Het was al donker en vanuit de taxi hadden we een fantastisch uitzicht toen we op Manhattan afreden. Om 10 uur zette de taxi ons af voor ons hotel en konden we inchecken. Wat een tegenvaller bij binnenkomst van onze kamer! Wat een smerig hol!

Het raam was zo vies dat je amper kon zien of het buiten licht of donker was, en die wastafel!!! Nou check de foto's maar! Maar ja.... het was dan ook het goedkoopste van het goedkoopste in manhattan, dus we moesten het er maar mee doen en ach jah....alles went en we zullen op onze reis vast nog wel meer van dit soort dingen meemaken. Inmiddels hadden we er al bijna 24 uur opzitten en zijn we gaan slapen. We werden om half 7 alweer wakker en om half 8 's ochtends liepen we al door Central Park! Heerlijk!

We hebben de metro gepakt en bij times square hebben we kaartjes gekocht voor een bustour waarbij we 2 dagen lang in iedere sight seeing bus in en uit konden stappen.

Op een gegeven moment kwamen we in south manhattan bij hollandse kraampjes. Daar dus even uitgestapt en we vingen op dat koninklijke familie daar om twaalf uur zou komen! Lache! Daar dus een beetje blijven rondhangen, ondertussen ground zero nog even bezocht (lag een paar blocks verderop en zeer indrukwekkend! Lag vol met bloemen van de dag ervoor) en om een uurtje of half een kwamen ze eraan! We hebben Peter van der Vorst en Edwin Smulders maar een beetje gevolgd (die waren er natuurlijk ook). Alex en Maxima liepen vlak lang ons! We konden ze zo aanraken en Chris heeft maar even aan Maxima gevraagd of ze met haar op de foto mocht! En ja hoor! Echt geweldig!

's Middags hebben we een gratis ferry gepakt naar Governors Island, waar het Hollandse festival was, was op zich niet zo heel veel bijzonders, maar het was heerlijk weer, dus lekker wat rondgelopen en in het gras gelegen. ´s Avonds over times square gelopen (wat een gekkenhuis, maar fantastisch al die lichtjes en reclame!!!), even lekker wat gegeten en terug gegaan naar ons hotel. We voelden de lange reis van de dag ervoor toch wel!

Maandag ochtend weer vroeg op, een bustour gedaan en 's middags wezen shoppen. We hebben nog een huur auto geregeld bij Hertz en snel een tom tom aangeschaft, want dat leek ons toch wel handig (en inderdaad blijkt deze zeer handig te zijn). 's Avonds zijn we naar de bioscoop geweest (we hebben 7 jaar verkering). Harry Potter in IMAX - 3D. We waren alleen zo kapot dat we halverwege de film in slaap vielen....